ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ

ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ

Βροχή και τηγανίτες...
Ενας συνδυασμός που πάντα θα υπάρχει στην μνήμη μου και θα με ακολουθεί.....
Σαν να ακούω ακόμη και τώρα την φωνή του πατέρα μου , μετά από τόσα χρόνια , να αντηχεί....
- Γυναίκα βρέχει ....
- Ε....και τι θες να κάνω;;; απορούσε αυτή....
-Τηγανίτες....της απαντούσε όλο νόημα....
Και εκείνη έτρεχε αμέσως στην κουζίνα...
Φόραγε την ποδιά της την καθαρή, έβαζε την άσπρη την μαντήλα στο κεφάλι , έπλενε τα χέρια της με πράσινο σαπούνι, άνοιγε το ντουλάπι και έπαιρνε την λεκάνη...
Την μικρή, την πήλινη με τις ρίγες και έριχνε μέσα το αλεύρι, πάντα κοσκινισμένο.....
Ζέσταινε το νερό στο γκάζι και το έριχνε σιγά-σιγά....
Και αυτό, που είναι καλός φίλος με το αλεύρι, γινόταν ένας ωραιότατος χυλός....πέταγε μέσα και μια πρέζα αλάτι να είναι νόστιμος....Όταν ο χυλός ετοιμαζόταν, τον άφηνε να ξεκουραστεί λίγο και η μάνα μου έπαιρνε το μεγάλο τηγάνι....άναβε την φωτιά και έριχνε το λάδι....και όταν αυτό κάπνιζε, με ένα κουτάλι έριχνε μέσα κουταλιά-κουταλιά...
Αυτές γίνονταν ωραίες τηγανίτες, ροδοκοκκινισμένες και το σπίτι μοσχοβολούσε μυρωδιές....
Τότε σηκωνόμαστε εμείς τα παιδιά και τρέχαμε γρήγορα-γρήγορα να πλυθούμε για να κάτσουμε στο τραπέζι, να φάμε τις ζεστές τηγανίτες....
Άλλες με ζάχαρη και κανέλα, άλλες με πετιμέζι...Το γάλα καυτό δίπλα μας να μοσχοβολάει το κακάο που του ρίχναμε, να βουτάμε μέσα τις τηγανίτες και να γλείφουμε την ζάχαρη από τα δάχτυλά μας....
Μετά από ΤΟΣΑ χρόνια, το παιδί που κρύβω μέσα μου , ξυπνάει νωρίς τις βροχερές Κυριακές....τρέχει γρήγορα στην κουζίνα, βουτάει το πετιμέζι, αρπάζει την ζάχαρη, ψάχνει για την κανέλα, φωνάζει στο αλεύρι και ξέρει τι θα κάνει....

Αν σας αρέσουν τα Κυριακάτικα γλυκά , κάντε τις....

Υλικά

Αλεύρι
Νερό
Αβγό
Νερό ζεστό
Λάδι για το τηγάνισμα

Καλή επιτυχία

Katerina Malachia