ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ...

ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ....

Στην απαρχή του καινούργιου χρόνου δε ήθελα να αναρτήσω μια συνταγή ενός γλυκού ή φαγητού...

Ήθελα να σας πω , δυο λόγια για μένα...

Από μικρή είχα μια ιδιαίτερη σχέση με την μαγειρική...
Στην αρχή, παρακολουθούσα...
Μετά , συμμετείχα...
Αργότερα , πήρα τα υλικά στα χέρια μου...
Στερεά και υγρά, γίνονταν φαγητά και γλυκά...
Τα αγαπούσα , δεν τα κακομεταχειριζόμουν, τα πρόσεχα μην πονέσουν και τα διαχειριζόμουν με σύνεση...
Ήταν βέβαια και αυτά καλά μαζί μου...
Άκουγα τι μου έλεγαν και μιλούσα την γλώσσα τους...
Τα δρόσιζα ή τα ζέσταινα ανάλογα με τις ανάγκες τους...
Και αυτά σαν ανταμοιβή, έμπαιναν στην κατσαρόλα, στο ταψί, στα κάρβουνα, στην γάστρα...
Τα κρέατα, μου έλεγαν για τα σόγια τους...
Τα ψάρια και τα όστρακα μου θύμιζαν τις θάλασσες που κολυμπούσαν...
Τα όσπρια, τα στάρια και τα λαχανικά, μου έλεγαν περήφανα για τα χωράφια που μεγάλωναν....
Τα μπαχαρικά , αχ αυτά τα μπαχαρικά μου περηφανεύονταν για την καταγωγή τους.....
Και όλα ανεξαιρέτως είχαν όνομα...
Αφού μόλις τα φώναζα, αμέσως μου απαντούσαν σαν καλά παιδιά , γιατί ξέχασα να σας πω, πώς ΟΛΑ ήταν καλοαναθρεμμένα με το πιάνο και τα γαλλικά τους...
Και εγώ, που δεν ήξερα ούτε γαλλικά , ούτε πιάνο, τα χάιδευα μόνο και εκείνα ήξεραν...
Θα τα πήγαινα ΒΟΛΤΑ...
Τώρα μου λένε πως είναι πολύ χαρούμενα που τα ετοιμάζω, τους βάζω τα καλά τους, τα στήνω για λίγο και τα βγάζω φωτογραφίες να τα βλέπουν και άλλοι εκτός από μένα...
Μόνο που θέλουν να βγαίνουν Σέλφι...

Νομίζω πώς σε λίγο καιρό θα το κάνουν...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ