Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥΣΤΟΣ

Για αρχή βράζουμε τον μούστο στην κατσαρόλα...

Ξαφρίζω τα περιττά ......

Βάζω το ψωμάκι για να κόψω τον μούστο.....


Σουρώνω 3 φορές , αφού έχω βγάλει το ψωμί......


Και ξαναβράζουμε μέχρι να σωθεί...

Και μένει το......ΠΕΤΙΜΕΖΙ

Αν τον ζεστό μήνα Αύγουστο είχε την τιμητική του το γάλα και το αλεύρι, ο Σεπτέμβριος ήταν αφιερωμένος στο σταφύλι και το κρασί...
Το σταφύλι γινόταν μούστος και αυτός γινόταν κρασί, τσίπουρο, πετιμέζι....
Στην θύμησή μου, έρχονται ανάκατες εικόνες από το παρελθόν και γίνονται σαν τότε....
Σαν σε όνειρο θυμάμαι, τον μικρόσωμο άντρα που ερχόταν από τα Μέγαρα τραβώντας το μεγαλόσωμο άλογο που έσερνε το κάρο του...
Απόγευμα ήταν, ζέστη ακόμα, ο ήλιος ψηλά και η σκόνη από τον χωματόδρομο μας έδινε το σήμα....
Το κάρο έτριζε από το βάρος και το ιδρωμένο άλογο χλιμίντριζε κουνώντας το κεφάλι του.....
Γεμάτο με σταφύλια, κρασοστάφυλα ως επί τω πλείστον,
Σταματούσε στο σταυροδρόμι απέναντι από το σπίτι μας και η πιτσιρικαρία τρέχαμε φωνάζοντας γύρω-γύρω από το κάρο...
Ο μικρόσωμος άντρας τραβούσε τα χαλινάρια του πελώριου αλόγου και φώναζε με στεντόρεια φωνή....
-- ΡΟΔΙΤΕΣ και ΣΑΒΒΑΤΙΑΝΑ.....
Και έβγαιναν οι κυράδες με τις λεκάνες να ψωνίσουν, οι αφεντάδες να πληρώσουν και μεις να προσπαθούμε να σκαρφαλώσουμε στο κάρο.....
Υπέροχα , μυρωδάτα σταφύλια....κρασοστάφυλα τα έλεγαν οι μεγάλοι ....και μας , δεν μας ένοιαζε πώς τα λέγανε, μόνο να τα φάμε θέλαμε ....
Και όταν τα σταφύλια έρχονταν στο σπίτι, οι μεγάλοι έπλεναν τα πόδια τους καλά , σήκωναν τα παντελόνια τους οι άντρες, μάζευαν τα φορέματά τους οι γυναίκες και άρχιζαν τα τραγούδια....τα πάταγαν καλά να βγει το ζουμί τους....και μεις, αρπάζαμε τα τσαμπιά να φάμε ...
-- Πλύντε τα, πρώτα.... φώναζε η μάνα μου....
Και φτύναμε τα κουκούτσια , όταν είχαμε χορτάσει....

Τώρα , ο μούστος έρχεται στο σπίτι μας ΈΤΟΙΜΟΣ , από το αμπέλι του Κυρ - Θόδωρα ....τα ίδια σταφύλια , Ροδίτες και Σαββατιανά ....εκείνος , τα κάνει κρασί και τσίπουρο και γώ ΠΕΤΙΜΕΖΙ.....
Εξακολουθούν να έχουν την ίδια γεύση και το ίδιο
άρωμα , με αυτό που θυμάμαι από τα παλιά....
Μόνο το πελώριο , ιδρωμένο άλογο άλλαξε διαδρομή....

ΠΕΤΙΜΕΖΙ

Ο μούστος για να γίνει πετιμέζι έχει μία διαδικασία.
Μόλις τον πάρουμε στα χέρια μας, δεν τον παρατάμε στην τύχη του....όχι...θα βράζει μόνος του και θα χυθεί έξω όλος οπότε, τι κάνουμε;;;
Τον βάζουμε σε κατσαρόλα να τον βράσουμε ......
Τον έχουμε λοιπόν στην φωτιά, τον ξαφρίζουμε δύο -τρεις φορές να καθαρίσει και όταν αρχίζει να κοχλάζει ρίχνουμε μέσα στην κατσαρόλα 2- 3 φέτες ψωμί .
Έτσι "κόβεται" ο μούστος.....
Παλιά τον έκοβαν με στάχτη ή με χώμα....
Τώρα βέβαια , βάζουμε το ψωμάκι μέσα και άμα ο μούστος είναι καλός γίνεται ένα ωραίο γλυκό.....
Αφήνουμε , που λέτε το ψωμί για 15 λεπτά μέσα στην κατσαρόλα και κατόπιν , τραβάμε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήνουμε να κρυώσει ...
Μετά βγάζουμε σε ένα πιάτο το ψωμί, σουρώνουμε 2 -3 φορές τον μούστο και ξαναβάζουμε στην φωτιά να βράσει* για 3 - 4 ώρες μέχρι να αλλάξει χρώμα και μείνει το 1/3 της ποσότητας....
Δηλαδή, αν είχαμε 6 λίτρα μούστο , να μείνει 2 λίτρα πετιμέζι....θα καταλάβουμε ότι είναι έτοιμο από το γεγονός ότι αφρίζει πολύ γι' αυτό είμαστε δίπλα στην κατσαρόλα και ελέγχουμε να μην χυθεί και δεν βλέπουμε τηλεόραση ή παίζουμε με το κινητό ....
Αν μας βγει πολύ πηχτό , δεν τρομάζουμε διότι μπορούμε να αραιώσουμε με λίγο ζεστό νερό, ενώ αν είναι αραιό πολύ , το αφήνουμε να βράσει λίγο ακόμη.
Το αφήνουμε να κρυώσει και μετά το βάζουμε σε βάζα και το διατηρούμε εκτός ψυγείου .
----
(*)Αφού σουρώσουμε τον μούστο και τον βράσουμε για 45 λεπτά τον βγάζουμε και όταν κρυώσει, τον βάζουμε σε μπουκάλι και τον φυλάμε στο ψυγείο, για να κάνουμε μουστοκούλουρα ή μουσταλευριά.
Διατηρείται και στον καταψύκτη για 2 χρόνια .

Αν η διαδικασία σας φαίνεται περίπλοκη, δεν έχετε άδικο....αλλά, αξίζει τον κόπο αν σας αρέσει ΠΟΛΥ το πετιμέζι.....αν όχι, προσπεράστε αγάπες μου....

Καλή επιτυχία.....

Κατερίνα Μαλαχία.....