ΟΙ ΟΜΟΡΦΕΣ

Ήταν νέες, ωραίες,ψηλές και από καλή οικογένεια.....
Ο μπαμπάς, Ιταλός στην καταγωγή, ψηλός και ευθυτενής, δουλευταράς και έξυπνος με τρανταχτό όνομα και επώνυμο, τις υπεραγαπούσε....
Τις έφτιαξε κατ 'εικόνα και ομοίωση....
Όμορφες και σκληρές να αντέχουν τις κακουχίες....
Και συν τοις άλλοις ήταν και δίδυμες ....
Με ωραία ονόματα : η ΝΑΣΤΑ και η ΖΙΑ....Δύο σαν μία . ΝΑΣΤΑΖΙΑ....
Πήγαιναν παντού μαζί , δεν χώριζαν ποτέ και κυκλοφορούσαν στα καλύτερα σαλόνια.Στο πέρασμά τους οι άντρες τις θαύμαζαν και οι γυναίκες τις ζήλευαν.
Τα πρωινά, στην δουλειά πηγαινοερχόντουσαν στους διαδρόμους με γοργό ρυθμό και στο γραφείο ξεκουράζονταν λίγο.....
Τα απογεύματα τριγυρνούσαν στα μαγαζιά και μετά τα ψώνια, πήγαιναν για καφέ και γλυκό οι κυρίες......
Τα βράδια, είχαν πολλές επιλογές....
Πότε στον κινηματογράφο ή στο θέατρο, καθόντουσαν ΠΑΝΤΑ μπροστά, γιατί πίσω δεν έβλεπαν τίποτα....πρώτη σειρά....
Άλλες φορές, έτρεχαν στα μπουζούκια και χόρευαν μέχρι τις πρωινές ώρες και όλοι κοιτούσαν χαμηλά.....
Είχαν πολλές αντοχές και δεν τις τρόμαζε η αλλαγή του καιρού ....το δέρμα τους καλής ποιότητας δεν είχε ανάγκη καμίας αλλαγής....
Η ζέστη και η βροχή δεν ήταν λόγος για να κάτσουν σπίτι...μόνο το χιόνι τις απωθούσε και προτιμούσαν να κάτσουν σπίτι ....
Ααααα και η άμμος και τα βότσαλα....καθόλου δεν τα ήθελαν....
Και όταν πια κατάκοπες γυρνούσαν στο σπίτι από την δουλειά ή την διασκέδαση η μαμά τους, τις καθάριζε καλά στις πατούσες και τις έβαζε να κοιμηθούν στο κουτί....
Τους μίλαγε γλυκά, τις τύλιγε ελαφρά και τις σκέπαζε με το καπάκι τους ....

Το μεγάλο κουτί επάνω έγραφε με μεγάλα γράμματα....
ΝΑΣΤΑΖΙΑ Σ. ΦΕΡΑΓΚΑΜΟ