ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Χάνσελ και Γκρέτελ

Αφού ξεπέρασα το σοκ της Κοκκινοσκουφίτσας , είπα να διαβάσω άλλο ένα παραμυθάκι , μην τυχόν και μείνω στο ένα και παρεξηγηθεί ....
Έκατσα λοιπόν και έψαξα σαν φιλομαθής που είμαι και όχι τίποτα ανεπίδεκτη μαθήσεως , να βρω ένα καλό και όμορφο παραμυθάκι να επεκτείνω τις γνώσεις μου....
Και όλως τυχαίως , σκόνταψα επάνω στην μύτη του Πινόκιο και έπεσα ξερή ....
Κοιμήθηκα αμέσως ...
Δεν ξέρω πόση ώρα κοιμόμουν αλλά το όνειρο δεν άργησε να έρθει και όχι μόνο του ...
Δύο μικρά παιδάκια μου κούναγαν τα χεράκια τους χαρωπά να τα δω ....
Ήμουν έτοιμη να γυρίσω πλευρό όταν το αγόρι μου λέει σε άπταιστα ελληνικά...
- Πού πάτε μαντάμ ;;;έτσι μόνα μας θα μας αφήσετε ;;;
- Και τι θέτε να κάνω ;;
- Να γράψετε και για μας κάτι ...τι δηλαδή μόνο η κοκκινοσκουφίτσα έχει ψυχή ;; την κάνατε φίρμα , δίνει παντού συνεντεύξεις και μέχρι στον Μένιο Φουρθιώτη θα πάει να μαγειρέψει μανιτάρια ....
- Κατ' αρχάς πως σε λένε ;;
- Χάνσελ εμένα και Γκρέτελ την αδελφούλα μου ...
- Και τίνος είστε εσείς ;;;
- Των αδελφών Γκρίμ ....
- Λαμπρά ...απάντησα βαριεστημένα..και από μένα τι θέλετε τώρα ;;; εγώ κοιμάμαι ....
- Ελάτε τώρα μαντάμ....ξέρετε τι τραβάμε 150 χρόνια τώρα ,που πηγαινοερχόμαστε μέσα στο δάσος ολομόναχα ;;;
- Και γιατί αυτό ;;;ρωτάω απορημένη ....
- Διότι οι γονείς μας ήταν πολύ φτωχοί και για να μην πεθάνουμε όλοι από την πείνα αποφάσισαν να μας αφήσει ο πατέρας μας στο δάσος να πεθάνουμε εκεί τουλάχιστον εμείς ....
- Εσείς τι κάνατε ;;; ρώτησα ....
- Παίρναμε ψίχουλα και ρίχναμε στο μονοπάτι για να γυρίσουμε πάλι πίσω ....αλλά τα έτρωγαν τα πουλιά και δυσκολευόμασταν λίγο ....
Έξυπνα παιδιά , σκέφτηκα....
- Μετά τι γινότανε ;;;
- Εεεε μετά , πετάχτηκε η Γκρέτελ , όταν μας ξαναπήγε ο πατέρας στο δάσος , ρίχναμε πετραδάκια για να ξέρουμε το μονοπάτι ....
Γυναίκα γαρ , σκέφτηκε το αυτονόητον....
- Και ξαναγυρίσατε στο σπίτι σας ;;;
- Φυσικά ....απαντάει το κορίτσι ....αλλά ο μπαμπάς μας ξαναπήγε στο δάσος , πιο βαθιά αυτή την φορά και ήταν αδύνατον να βρούμε τον δρόμο....φοβόμαστε το βράδυ και ευτυχώς που ο κακός λύκος ήταν απασχολημένος....παρακολουθούσε την κοκκινοσκουφίτσα και την γλυτώσαμε ....
Και πριν προλάβω να μάθω την συνέχεια ξύπνησα ...
Ήμουν ιδρωμένη και στεναχωρημένη ...
Γιατί το είδα εγώ τώρα αυτό το όνειρο ;;;
Τεντώθηκα καλά , ήπια τον καφέ μου και άρχισα να ψάχνω....
Αδελφοί Γκρίμ.....Μμμμμμ καλά παλικάρια και τρανά αγόρια....
Είναι αυτά τα αγόρια που δεν άφηναν μέρος για μέρος, τριγυρνούσαν από δω και από κεί, μάζευαν διάφορες ιστορίες, αληθινές πάντα και μετά έγραφαν παραμυθάκια για τα παιδιά ....
Προσωπικά , δεν μου άρεσαν καθόλου οι ιστορίες τους , που και μακάβριες ήταν οι περισσότερες και τα αγόρια άλλαζαν κατα το δοκούν τους ήρωες.....
Σήμερα , τυχοδιώκτες θα τους έλεγαν ....
Ψάχνοντας που λέτε , είδα πως τα παιδάκια την αλήθεια μου έλεγαν ,περιπλανήθηκαν μέσα στο δάσος, έκλαψαν , τσίριξαν αλλά οι γονείς είχαν άλλα σχέδια...
Και όταν πια αποκαμωμένα από την κούραση , τον φόβο και την πείνα είδαν ένα σπίτι από σοκολάτοκέικ δεν μπόρεσαν να αντισταθούν , άρχισαν να το τρώνε....
Τότε εμφανίστηκε η μάγισσα που είχε το σπίτι τρομακτική και ανελέητη....φυλάκισε τον Χάνσελ σε ένα κλουβί , και άφησε την Γκρέτελ να την υπηρετεί και να ταίζει τον αδελφό της....
Ώσπου μετά από καιρό , η πιτσιρίκα που της έκοβε το μυαλό , βάζει την μάγισσα να δεί τον φούρνο άν καίει , την σπρώχνει μέσα και την έκαψε....
Βγάζει τον αδελφό της από το κλουβί και φεύγουν μαζί για το σπίτι τους....εκεί τους περίμενε μόνο ο πατέρας τους γιατί στο μεταξύ η μάνα τους είχε πεθάνει ....

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.....